کد مطلب:99083 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:393
پس از این دوره مشترك، باید ادوار حدیث را در میان شیعه و اهل سنت جدا بررسی كرد، زیرا هر یك ویژگی خاصی را پیدا كرده است. در بیان هر دوره باید از كتابت و تدوین، چگونگی نشر حدیث، راههای فراگیری، تعداد روات، سفرها برای اخذ حدیث و بسیاری از مباحث دیگر، سخن گفتن. البته مهمترین اینها همان چگونگی كتابت و تدوین است. در این فصل به بیان ادوار حدیث شیعه پرداخته و در فصل بعد، از ادوار حدیث نزد اهل سنت سخن خواهیم گفت. در ابتدا باید دانست كه حدیث نزد شیعه از ویژگیهایی برخوردار بود كه سبب امتیازش از حدیث نزد اهل سنت شده است، این ویژگیها گرچه در لابلای مباحث پیشین یاد شد اما به طور خاص می توان آن را چنین توصیف نمود. 1- دایره ی حدیث نزد شیعه فراتر از اهل سنت است، زیرا شیعیان بر اساس آموخته های خویش از كتاب و سنت پیامبر، بر این باورند كه عدد معصومان چهارده تن است و قول و فعل و تقریر آنان به یك میزان، از اعتبار و حجیت برخوردار است، [صفحه 60] بر همین اساس است كه دوره ی دسترسی به معصوم، نزد شیعه تا پایان قرن سوم ادامه دارد با آنكه بر اساس اعتقاد اهل سنت با رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم دسترسی به معصوم از بین می رود. 2- نزد شیعیان هیچگاه كتابت و نشر حدیث متوقف نگشت، بر اساس تعلیم پیامبر و عترت او، در همه دوره ها كتابت حدیث رواج داشته و امامان معصوم علیهم السلام خود نیز در این امر پیشگام بوده و یاران خود را بدان وامی داشتند. حدیث شیعه سه مرحله را پشت سر گذارده و امروزه وارد مرحله چهارم شده است. این مراحل عبارتند از: الف) دوره ی حضور ب) دوره ی جمع و تبویب ج) دوره ی تدوین و مجموعه های حدیثی د)دوره ی معاصر شرح این مراحل به اختصار چنین است:
دوران رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم دوران مشترك حدیث، میان شیعه و اهل سنت است، در این زمان چنانكه یاد شد، حدیث مورد توجه بود، صحابه ی رسول خدا به حفظ و كتابت آن اهتمام می ورزیدند و كسان بسیاری صاحب نسخه و صحیفه بودند.
صفحه 60.